Nazywana także ischialgią, a popularnie znana jako „atak korzonków”, rwa kulszowa to zespół objawów mówiących o występowaniu ucisku na określoną grupę nerwów rdzeniowych. Nerwy te tworzą nerw kulszowy, który jest największym nerwem obwodowym człowieka. Jej przyczyną jest z reguły dyskopatia rdzeniowej okolicy kręgosłupa, czyli schorzenie krążka międzykręgowego. Jest to element potocznie znany jako dysk – struktura kręgosłupa występująca między trzonami kręgów. Jego zwyrodnienie polega zwykle na uwypukleniu jądra miażdżystego. W tym przypadku to właśnie to uwypuklenie powoduje uwieranie nerwu kulszowego i w efekcie rwę kulszową. Jednakże może ona być spowodowana nie tylko dyskopatią, ale także stanem zapalnym w okolicach wspomnianej grupy nerwów, a nawet chorobami zakaźnymi, cukrzycą czy nowotworem. Niemniej mechanizm stojący za rwą kulszową zawsze polega na uciskaniu nerwów rdzeniowych.
Objawy rwy kulszowej
Choroba ta dotyka wiele aspektów codziennego życia, znacząco utrudniając najprostsze czynności. Zdarza się, że dyskomfort przez nią spowodowany przykuwa do łóżka. Najistotniejszym objawem ischialgii jest dotkliwy i nagły ból okolicy lędźwiowej. Chorzy opisują go jako ból promieniujący do pośladka i tylnej powierzchni uda, a także aż do łydki i stopy. Dodatkowo charakterystyczny jest objaw Lasègue’a, polegający na występowaniu narastającego bólu przy podnoszeniu nogi w pozycji leżącej i przy pochylaniu. Towarzyszą temu drętwienia okolicy lędźwiowej. Ponadto odczuwa się osłabienie siły mięśniowej tych okolic ciała. Dodatkowo występują:
- parestezje,
- drętwienia,
- zaburzenia czucia kończyn dolnych,
- niedowład mięśni prostujących stopę i paluch,
- opadanie stopy.
Część chorujących na rwę kulszową doświadcza poza tym zaburzeń zwieraczy pęcherza moczowego lub odbytu oraz powiązanych zaburzeń mikcji i defekacji.
Jak leczyć rwę kulszową?
Chociaż ischialgia jest dotkliwym schorzeniem, leczenie operacyjne ma miejsce dopiero kiedy wzmagają się niedowłady i porażenia, nasilają się bóle, a choroba nie ustępuje mimo upływu sześciu tygodni. Należy wtedy udać się na konsultację neurochirurgiczną, aby lekarz określił, czy potrzebna jest operacja. Przy mniej zaostrzonym przebiegu choroby bardzo istotne jest leczenie rehabilitacyjne, podczas którego stosuję się terapię mięśniowo-powięziową. Dodatkowo w znoszeniu choroby pomagają niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki przeciwbólowe i rozkurczowe.
